شبِِ آرزوها

بی اغراق

قطعا دیشب یکی از بهترین شب های زندگیم بود.

صبح که پاشدم فکر میکردم کلش فقط یه خواب بود. یه خوابی که خودم ساخته بودم.

ولی نبود

همش واقعی بود.

.

.

انگار دیگه قدرتِ توصیف لحظه هارو از دست دادم

شایدم دلم میخواد همه اش مالِ خودم باشه؟ اره، اره دلم نمیخواد هیچ کس رو شریک کنم توش.

شاید بعدها نوشتم. 

باید نگهشون دارم واسه روزای دلتنگی